11.

Miłość jest ślepa. Im mocniej się kogoś kocha,
tym bardziej irracjonalnie się postępuje.
~ Stephenie Mayer

~music~

Moja żona wygląda pięknie podczas snu. Jest taka delikatna i spokojna. Oddech ma stały i uspokajający, jak zawsze.

Nagle Padmé podrywa się do góry. Z jej oczy płynie strumień łez, a oddech stał się nierówny. Widzę jak cała się trzęsie. Ten widok łapie mnie za serce. Próbuję się ruszyć i iść ją przytulić, ale szybko zderzam się z faktem, że jestem jedynie duchem.

Padmé podnosi się z naszego, a tak właściwie jej, miękkiego łóżka. Widzę jak zmartwionym wzrokiem omiata pokój w poszukiwaniu czegoś. Albo kogoś.

Wkłada jedwabną narzutkę na siebie i kieruje się do łazienki. Co ona ma zamiar zrobić? Zostaje w miejscu i czekam na jej następne posunięcie.

Po chwili wychodzi i rusza szybkim krokiem przez apartament. Wlekę się za nią jak cień, którym, w gruncie rzeczy, jestem. Jej purpurowa kamizelka powiewa z każdym jej krokiem.

Nie mam bladego pojęcia co Padmé ma zamiar zrobić, ale już mi się to nie podoba. Według czasu na Coruscant jest pierwsza w nocy, co nie sprzyja racjonalnym decyzjom.

Moja żona wsiada do śmigacza, a ja unoszę jedną brew do góry. Gdzie ona, szlag, chce lecieć? Wygląda na bardzo zdenerwowaną.

W ostatniej chwili wskakuję do pojazdu. Zaczynamy lecieć nad centrum, mimo tak późnej pory, ruchliwego Coruscant. Udaje jej się wyminąć, bez szwanku, inne pojazdy, mimo że lecimy z zawrotną prędkością. Policja już dawno by ją złapała, gdyby nie fakt, że panuje obecnie mniejszy ruch, więc jest również mniej patroli.

Ku mojemu zdziwieniu lecimy w kierunku Świątyni Jedi. Płonącej Świątyni Jedi. Dopiero teraz zaczynam orientować się co się dzieje. Senat, Świątynia i inne ważne budynki płoną. Wszystko zostanie doszczętnie zniszczone i strawione przez ogień.

Lądujemy przy głównym wejściu. Padmé wyskakuje ze śmigacza. Rozgląda się wokół w poszukiwaniu kogoś. Czy ona szuka mnie?

Kolejne alarmy zaczynają się uruchamiać, a moja ukochana wreszcie rusza w kierunku plątaniny kolumn. Powtarzam jej ruch, ponieważ nic innego mi nie pozostało.

Idę z nią ramię w ramię i noga w nogę, mimo tak dużej różnicy dzielącej nas w wzroście.

– Nie znajdziesz go tutaj! – Mrożący krew w żyłach głos dochodzi do naszych uszu.

Padmé zaczyna się obracać w stronę rozmówcy, lecz jest tutaj zbyt ciemno, aby zdołała go zobaczyć.

– Kim jesteś? – zadaje pytanie moja żona.

Słyszę jak jej oddech przyśpiesza. Jest wystraszona.

Nagle z mroku wyłania się postać dzierżąca w dłoniach miecz świetlny o czerwonym ostrzu. Sith.

– Senator Padmé Amidala... – syczy postać, ale jej głos zaczyna brzmieć znajomo.

– Kanclerz Palpatine? – pyta po raz kolejny moja żona. – Nie możliwe.

– Nawet bardziej niż się spodziewasz. – Postać gasi miecz i zrzuca z głowy kaput, odsłaniając tym samym swoją twarz. – Co tu robisz?

Moja żona drży. Chciałbym ją teraz przytulić, ale nie mogę.

–Szukam generała Anakina Skywalkera. Dostałam rozkaz odszukania go i natychmiastowego wylotu w środkach bezpieczeństwa. – Jej głos jest nadzwyczaj opanowany, jak na osobę przestraszoną i rozmawiającą z lordem Sith.

– Anakin Skywalker nie żyje – informuje ją, a ja unoszę, w geście zdziwienia, jedną brew do góry. – Obecny jest tutaj, mój nowy uczeń, Darth Vader.

– To jest niemożliwe – szepcze moja ukochana i kręci głową. – Kłamiesz!

–To koniec. Anakin Skywalker stał się teraz moim uczniem. Tu nie ma miejsca dla miłości. Nie po Ciemnej Stronie.

– Miłość sama w sobie może ocalić, a nie skazać! – Słyszę, że płacze co sprawia, że mój wewnętrzny spokój zaczyna zmieniać się w gniew na Palpantine. – To nie prawda! Łżesz. To jest niemożliwe. – Jej głos zniża się z każdym wypowiedzianym słowem.

Amidala osuwa się na ziemię i chowa twarz w dłoniach. Zaczyna cicho szlochać.

W tym czasie lord Sith wysuwa ostrze swojego miecza. Zbliża się powoli do mojej, niczego nieświadomej, żony.

– Senator Padmé Amidala zginęła przy Świątyni Jedi. To tylko umocni moją władzę – szepcze Palpatine.

Padmé podnosi do góry głowę, ale jest już za późno. Czerwona klinga przeszywa jej serce na wylot.

Czuję jak sam zaczynam wewnętrznie krwawić. Łzy napływają mi do oczu i upadam na kolana. Ból rozdziera mnie od środka.

Budzę się zdyszany oraz cały spocony. Serce bije mi jak oszalałe, a wszystkie zmysły zostały wyostrzone.

Podnoszę się z niewygodnego łóżka, w jakimś tanim motelu, w którym się zatrzymaliśmy. Wycieram twarz o szorstkie dłonie. Potrzebuję się przewietrzyć.

Narzucam na siebie koszulę leżącą na krześle i otwieram drzwi Mocą. Wychodzę na zewnątrz i kieruję się długim korytarzem do wyjścia. Ponownie używam Mocy do utorowania sobie dogi przejścia.

Wreszcie chłodne, nocne powietrze owiewa moją twarz. Biorę głęboki wdech i zaczynam obserwować gwiazdy. Wszystkie są dla mnie znajome, a jednak, tutaj, wydają się całkiem obce.

Na Mentellos nie dotarła jeszcze wojna. Przynajmniej tak myślałem do momentu gdy Grox zaprowadził nas do fabryki, a raczej z tego co z niej zostało. Vandex postąpił bezwzględnie. Do czego my doprowadziliśmy? Czemu giną niewinni ludzie za błędy urzędników Republiki?

Chociaż sam kanclerz Palpatine wydaje się zanurzony w tym i to dość głęboko. Po raz kolejny w moich snach ukazuje się jako lord Sithów. Czy mam to uznać za ostrzeżenie? Czy Moc próbuje przekazać mi coś, czego inni nie zauważają? Może próbuje mnie ostrzec, tak samo jak z moją matką.

W takim razie czemu zawsze Padmé ginie w tych snach? Nie Obi-Wan, nie Ahsoka, nie Rex czy ktokolwiek inny tylko ona? Osoba, która kocham całym sercem. Czy Moc chce wywrzeć na mnie takie wrażenie, czy ponownie chce mnie ostrzec?

W mojej głowie pojawia się zbyt wiele pytań i zbyt mało odpowiedzi.

– A co robi tutaj, taki przystojniak jak ty, samotnie i w dodatku w środku nocy? – Z przemyśleń wyrywa mnie głos Twi’lekanki przechodzącej obok.

Rzucam w jej kierunku obojętne spojrzenie. Jest ubrana w bardzo skąpe ubranie i w dodatku próbuje wywrzeć na mnie dobre wrażenie. Czuć od niej alkoholem.

– Nie twoja sprawa – syczę.

Kobieta podchodzi do mnie i próbuje oprzeć się o moje ramie.

– A masz ochotę się zabawić? – kontynuuje swoją próbę uwiedzenia mnie.

Prycham cicho i lekko się przesuwam co skutkuje tym, że Twi’lekanka traci równowagę i omal się nie przewraca. W ostatniej chwili łapie się drzwi i ponownie się do mnie przysuwa.

– Nie jestem zainteresowany.

– Ale ja mam na ciebie ochotę, skarbie – szepcze mi nad uchem. – A ja zawsze dostaje to czego chcę.

Łapię jej twarz między palce i mocno ściskam. Ona w odpowiedzi jedynie uśmiecha się krzywo. Czas zakończyć jej dobrą zabawę.

– Wrócisz do domu i zastanowisz się nad swoim życiem. – Koncentruję Moc i wpatruję się prosto w jej oczy, tak jak uczył mnie Obi-Wan.

Źrenice kobiety powiększają się, a następnie wracają do normy.

– Wrócę do domu i zastanowię się nad swoim życiem – mówi otępiale i rusza w nieznanym mi bliżej kierunku.

– Grzeczna dziewczynka – szepczę jej na odchodne.

Obserwuję jak jej postać znika na horyzoncie, co w ciemności jest dość trudnym zadaniem.

Po chwili ponownie zostaję sam, dzięki czemu mogę powrócić do moich przemyśleń.

Hrabia Dooku powiedział kiedyś Obi-Wanowi, o tym że Senatem rządzi lord Sith. Zlekceważyliśmy to, a w tym momencie ten fakt zaczyna być jak głośny alarm w mojej głowie i kolejny duży puzzel w układance. Kanclerz jest lordem Sith! Tylko z kim mam podzielić się tym faktem? Obi-Wan zniknął, Ahsoka również, a Padmé uzna mnie za szaleńca. Przecież Moc nie może mieć racji, w mniemaniu!

Kolejnym nasuwającym się pytaniem jest: gdzie znajduje się Obi-Wan? W obecnym momencie mam jedynie jedno podejrzenie. Vandex. Oni stali za zamachem w Świątyni, więc czemu nie mieliby porywać Jedi?

Kolejne pytanie dzisiejszej nocy pozostanie bez odpowiedzi.

~***~

Kurczę, znowu Twi’lekanka chce uwieść Anakina... Mam wstręt do tej rasy, szczególnie teraz, gdy czytam „Lordowie Sithów”, więc te kobiety mogą pojawiać się częściej.

W pierwszej wersji (funkcjonującej jedynie w mojej głowi) Anakin miał iść do baru i się upić, ale nie wiem czy pisanie z perspektywy pijanego Skywalkera wyszłoby mi... Chociaż to mogłoby być ciekawe... A nawet bardzo!

Znowu mamy przeskok (nieduży) między rozdziałami, ale nikt nie zauważył, prawda? Więc załóżmy, że oni przeszukali biuro, ale nic nie znaleźli i poszli sobie. Da-dum!

Kurna, tą notkę piszę przed publikacją, o 23:30 we wtorek, ale MAM WENĘ! To jest szok i niedowierzanie, być może napiszę jeszcze kolejny rozdział... Albo nie... Chyba jednak wolę spać.

Ręce bolą mnie niemiłosiernie... Kurczę, to pojawi się w piątek, kiedy pewnie przestaną! Kij z tym!

Muzyka z bloga Kiwi jest bardzo inspirująco! Zgadzam się ze wszystkimi i nie mam bladego pojęcia czemu! Ale dziękuję Kiwi!

Ja wam poszło, trzecioklasiści, na egzaminach? Mam nadzieję, że dobrze, bo trzymałam kciuki ;)

Poszukuje dobrych książek z uniwersum Star Wars, gdzie pojawia się Anakin/Vader jako jeden z głównych bohaterów, więc jestem otwarta na wszelkiego rodzaju propozycje.

Kolejny punkt to fakt, że poszukuję pomysłu na zakładkę, więc jeśli ktoś się chce zlitować to niech coś zaproponuje. I posiadam Ask Character więc możecie pytać.

Pomysł na sen podsunęła mi Magda (znowu), ale o dalszej części nie wie... Hihi ^^

Nie zamęczam Was swoją głupotą, więc na dzisiaj tyle. Przepraszam za wszelkiego rodzaju błędy i niejasności.

Niech Moc będzie z Wami!

White Angel