08.

Ciemność jest szczodra, jest cierpliwa i zawsze zwycięża,
ale w samym sercu jej siły leży jej słabość:
wystarczy jedna, jedyna świeca, by ją pokonać.
Miłość jest czymś więcej niż świecą.
Miłość potrafi zapalić gwiazdy.
~ Matthew Woodring Stover

|music|

– Cholera, Roxy, mam coś – mówię, gdy wchodzę do obszernej biblioteki.

Wzrok wszystkich zgromadzonych ląduje na mnie, ale nikt się nie odzywa. Czyżbym był owiany, aż taką legendą?

– Cii... – Przykłada palec do ust. – Co chciałeś? – pyta cicho i klepie miejsce obok siebie.

Podchodzę do miękkiego krzesła i opadam na nie z ulgą.

– Znalazłem coś bardzo ciekawego w dokumentach Luminary. Coś, o czym jeszcze nie słyszałem – szepcze i pokazuję jej linijki tekstu na datapadzie.

– Z resztek obudowy bomb można stworzyć znak stowarzyszenia niefunkcjonującego w Archiwum Jedi – cytuje.

– Tak. Dalej wspomniane jest, że Luminara miała zamiar wyruszyć na poszukiwania. A potem zniknęła. Ten fragment pochodzi sprzed dwóch tygodni – stwierdzam fakt najciszej jak potrafię i rozglądam się wokół.

– Myślisz, że... – Zanim kończy wypowiedź, ja kiwam głową. – Czyli mistrzyni Unduli przeprowadziła śledztwo i doszła do tego, a my nie będziemy wątpić w jej kompetencje i ruszymy na poszukiwania? – kontynuuje.

Posyłam jej ciepły uśmiech i Mocą zamykam książkę leżącą przed szatynką.

– Ale jesteś pewien? Mistrzyni mogła się mylić lub tylko mieć takie podejrzenia.

– Darzę Luminarę dużym zaufaniem. Wątpię, aby kłamała w raporcie – mówię i czytam ponownie dokument.

– A jeśli? – Podnosi jedną brew do góry.

– A jeśli kłamała, to dowiemy się czemu – ucinam naszą konwersację.

~***~

 – W tym wypadku nie mogę się z tobą zgodzić, mistrzu Yoda. Atak od przodu nie jest możliwy. Wojska wroga nas zgniotą – komentuję zaprezentowaną taktykę.

– W takim razie co proponujesz, mistrzu Skywalker? – Hologram Plo Koona poruszył się.

– Armia Separatystów ma przewagę, ale gdybyście wspięli się na tamtą górę. – Wskazuję wzniesienie terenu na mapie. – Mielibyście szansę się bronić, aż do przybycia posiłków admirała Tarkina – mówię.

– Alternatywy nie widzę innej. Plan ten zrealizować musimy – kończy Yoda, a hologramy znikają.

– Mistrzu Yoda – zaczynam, gdy zielonoskóry zaczyna odchodzić. – Czy mogę wylecieć razem z padawanem Blanc? Znaleźliśmy pewien niesprawdzony trop w dokumentach mistrzyni Unduli i chcielibyśmy go sprawdzić.

– Lecieć możecie. Uważajcie na siebie tylko. Nie możemy stracić Jedi kolejnych. – Stuka laską o podłogę. – Moc niech będzie z wami. Zawsze.

– I z tobą, mistrzu – stwierdzam.

~***~

– Rex, potrzebuję dwóch ludzi! – krzyczę wchodząc do hangaru pełnego klonów.

Mój przyjaciel podchodzi do mnie, mijając swoich braci i klepiąc ich pokrzepiająco po ramionach.

– Do usług, sir. – Wykrzywia usta w uśmiechu.

– Kogo proponujesz? – zadaje pytanie i zakładam ręce na piersi.

– Cały 501 Legion jest do twoich usług, sir. – On sobie ze mnie jawnie kpi!

– W takim razie ty, Rex, idziesz ze mną i Fives – rzucam i wychodzę z hangaru.

Powietrze na Coruscant jak zwykle jest ciężkie. Wokół mnie świeci mnóstwo neonów, a za bramą przechodzi mnóstwo przechodniów.

Dumnym krokiem ruszam przed siebie. Mijam żelazną konstrukcję i wtapiam się w tłum. Zarzucam kaptur i idę w bliżej nieznanym kierunku.

Nagle mija mnie znajoma postać. Lekceważę to, póki nie połączę faktów. To ona.

Rzucam się biegiem, mimo nadal bolących i nie do końca rozruszanych kończyn. Ludzie oraz inne rasy zagradzają mi przejście, ale ja nie spuszczam jej z oczu. Gdy jestem wystarczająco blisko, blokuję jej ruch za pomocą Mocy. To ja jestem nią silniejszy.

– Kogo tu przywiało – drwię na jej uchem i wykrzywiam usta w coś na kształt uśmiechu. – Asajj Ventress. Liczyłem na milsze powitanie. Szczególnie gdy zapłaciłem ci tyle kredytek.

– Skywalker – syczy i próbuje użyć Mocy, aby się wyswobodzić.

– Masz ochotę coś zjeść? – proponuję kpiąco.

~***~

Twi’lekanka ubrana w obcisły strój stawia przed Ventress ciepły posiłek. Rzuca w moją stronę zalotne spojrzenie. Prycham cicho.

– A ty, skarbie, masz jakieś szczególne życzenia. – Jej próba bycia seksowną w moich oczach wygląda przezabawnie.

– Nie, nie mam – stwierdzam, a ona nadal nie odchodzi.

– Jesteś tego pewien? – zadaje pytanie, a ja omal nie wybucham śmiechem.

– Tak, jestem pewien. A teraz, dziękuję. – Zbywam ją, jakby była kolejną kobietą śliniącą się do mnie. Problem w tym, że jest.

Momentami zastanawiam się gdzie podziały się przyzwoite kobiety na tym świecie. Wszystkie, które spotykam poza Senatem i polem bitwy, zachowują się tak jakby tylko dobra zabawa miała dla nich znaczenie. Albo to ja obracam się w takim towarzyskie.

Twi’lekanka odchodzi zrezygnowana, a Asajj patrzy na mnie kpiącym wzrokiem.

– Widzę, że to nie twoja pierwsza taka propozycja.

– I nie ostatnia – stwierdzam i splatam ze sobą palce. – A teraz gadaj co wiesz – syczę.

– Dałbyś mi zjeść – rzuca kąśliwą uwagę.

– To ja płacę za twój obiad, więc siedź cicho. Co wiesz o Ahsoce?

– Zastanówmy się. Jest wrażliwa na Moc, była twoim padawanem... Nie wiem czy coś jeszcze mam ci powiedzieć – żartuje, a ja zaciskam pięści tak mocno, że aż knykcie mi blendą.

– Mów! – Uderzam pięścią o stół.

Zwracam wzrok wszystkich na moją osobę.

– Zajmijcie się swoimi sprawami – mówię groźnie, a pozostali wykonują moje polecenie.

– Okej, nie wiedziałam, że Wybraniec jest aż taki nerwowy – kpi. – Byłam na wszystkich planetach na Zewnętrznych Rubieżach i tam jej nie znalazłam. Więc jest, albo w środkowej części Galaktyki, albo gdzieś z Separatystami.

– Więc szukaj jej dalej!

– Problem w tym, że kredytki mi się skończyły – jęczy i bierze duży kęs.

– Ile chcesz? – rzucam i chowam dłoń do kieszeni.

– Trzydzieści pięć tysięcy – stwierdza bez skrępowania.

– Za to można kupić armie! – Moje złość bierze górę. – Albo małą flotę statków!

– Informacje kosztują. Szczególnie gdy pytasz o Jedi. – Na jej twarzy ląduje krzywy uśmiech.

– Dostaniesz czterdzieści tysięcy i ani kredytki więcej – mówię i zamaczam usta w jej napoju.

~***~

– Trzy standardowe minuty i dwadzieścia cztery standardowe sekundy spóźnienia! – krzyczę, gdy Roxy wbiega na niewielkie lądowisko przy Świątyni Jedi.

– Widzę,  że przejąłeś nawyki Obi-Wana – rzuca dysząc.

– Możliwe. Za karę robisz dwa razy odległość między głównym wejściem, a lądowiskiem – stwierdzam.

– Ale! – protestuje, a ja uciszam ją gestem ręki.

– Zaraz się rozmnożą i z dwóch zrobi się osiem – mówię, a szatyna zaczyna bieg.

Razem z Rexem i Fives’em śmiejemy się gdy nieudolnie próbuje biec w długiej szacie, plączącej się jej między nogami.

– Pokazał jej pan, generale – stwierdza Fives, a ja uśmiecham się pod nosem.

Go głowy przychodzi mi pewna taktyka motywacyjno-wysiłkowa. Przynamniej tak to sobie wmówię, żeby nie mieć poczucia winy

– Nie macie ochoty dopingować dziewczyny? – pytam, a oni patrzą się na mnie zdziwionym wzrokiem. – Zrobimy wyścig. Gdy obiegnie tutaj, ruszycie równocześnie i ten, który dobiegnie pierwszy, dostanie ode mnie cztery kolejki, kiedy wrócimy na Coruscant – streszczam mój pomysł, a na horyzoncie pojawia się postać Roxy.

Żołnierze patrzą po sobie.

– Okej. Bez hełmów i broni – rzuca Rex i oboje szykują się do startu.

Kiedy szatynka dobiega i zrzuca płaszcz, oni ruszają przed siebie. W duchu gratuluje sobie pomysłowości i zaczynam podrzucać Mocą leżące obok hełmy.

~***~

Chciałbym zadedykować ten rozdział: Magdzie i gorąco jej podziękować za zainspirowanie mnie i parę pomysłów oraz Pysiowatej, z którą stworzyłyśmy nasz Katalog i jestem z niego strasznie dumna. Dziękuję Wam!

Tego rozdziału w ogóle miało nie być, ale okazało się, że umiem do sprawdzianu z biologii (który piszę jako zaległość od dawna, ale pani nie potrafi się zebrać) i matematyki, więc się ogarnęłam i skończyłam to co macie powyżej. Także magia, Moc, Anakin, cokolwiek mnie zmusiło. I przepraszam za brak w piątek, ale byłam całkiem wypompowana, a w sobotę byłam u lekarza na badaniach, a potem musiałam czytać „Hobbita”

Czas napisać coś o rozdziale, co nie? Mam pomysł, który wpadł mi do głowy w piątek po 23, gdy pisałam z Magdą i zapisałam go szybko i jest! *dumna*

Dobrze wiecie, że przepraszam za błędy

Dzisiaj na tyle. Nie martwcie się, w piątek pojawi się rozdział, a teraz chciałbym życzyć powodzenia wszystkim, którzy będą pisać egzaminy gimnazjalne, bo zostały dwa tygodnie, więc powodzenia w przygotowaniach xD

Dzisiaj na tyle.

May the Force be with You!

White Angel

P.S. Zapraszam do zgłaszania blogów do Katalogu “Między Planetami”